Według wpisu w Krajowym Rejestrze Zabytków: „zespół dworski, poł. XIX, nr rej.: A-278 z 29.08.1980: dwór, drewn., park”

Historia:  Dwór powstał w I połowie XIX wieku. Należał kolejno do Więckowskich (II poł. XIX w.), Niwińskich (1906), Luśniaków, Mszczonowskich, Bosickich, Kamienieckich. Od 1923 do 1960 r. własność Pfeifferów, później upaństwowiony. Od 1989 r. należał do prywatnych właścicieli z Warszawy, którzy nie zrobili nic, aby zabezpieczyć dworek. Nieuchronny skutek niedbalstwa to pożar i zagłada dworu, które nastąpiły w 1997 r. Do chwili obecnej - mimo że z dworu zostały jedynie ruiny - nie zmieniono wpisu w Krajowym Rejestrze Zabytków.

Styl architektoniczny:  Na podstawie zachowanych opisów - obiekt był ciekawym przykładem niewielkiej siedziby ziemiańskiej z okresu klasycyzmu. Powstał w poł. XIX w. w otoczeniu parkowym starszym o pół wieku, oddzielony od wsi 2 stawami. Drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, podpiwniczony, postawiony na wysokiej podmurówce. Od frontu – ganek o dwóch kolumnach i dwóch półkolumnach toskańskich z trójkątnym szczytem. Dach dwuspadowy.

Stan zachowania: Ruiny w parku. 

Bibliografia dotycząca obiektu:
- Jaroszewski T.S., Baraniewski W., Po pałacach i dworach Mazowsza, cz. I, Warszawa 1995.
- Postek R., Zabytki Węgrowa i okolic. Pałace i dwory; http://free.of.pl/d/dwory/barchow/index.htm
- Terpiłowski J., Sto dworów Mazowsza, Warszawa 2009.

Zobacz inne dwory na stronie: