Obiekt: drewniany, otynkowany

Historia: W XVIII wieku własność Wągrodzkich, w tym w 1783 roku Adama Wągrodzkiego, pisarza ziemskiego zakroczymskiego. W początkach XIX wieku w rękach Kobylnickich, potem Terencjusza Zalewskiego, następnie w końcu XIX wieku Zofii Izydory z Dziechcińskich Powichrowskiej, a później Rauów. W 1870 majątek podzielono na dwa folwarki. W okresie międzywojennym Gutowskich. Na skraju parku znajduje się murowana kapliczka upamiętniająca kapitana 38. Pułku Strzelców Lwowskich Mikołaja Gutowskiego, poległego w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 roku. Obecny właściciel jest jego potomkiem.

Styl architektoniczny: Choć dwór powstał w końcu XVIII wieku, jego styl nawiązuje do siedzib średniozamożnej szlachty z poł. XVII wieku. Parterowy, na planie zbliżonym do kwadratu, nakryty wysokim polskim, łamanym dachem. Ten rodzaj dworu Jakub Kazimierz Haur w swej „Ziemiańskiej generalnej Ekonomice” z 1679 roku nazywał „chudopacholskim” w odróżnieniu od dworu pańskiego. Ten typ charakteryzował się usytuowaniem kuchni w samym środku budynku oraz podziałem na część mieszkalno-reprezentacyjną (izba, alkierz) oraz gospodarczą (z izbą czeladną). W dworach pańskich pomieszczenia gospodarcze znajdowały się w stawianych obok dworów oficynach. Wejście do dworu w Szczytnie poprzedza sionka, nakryta dwuspadowym daszkiem z okapem, która w XIX wieku zastąpiła drewniany ganek na słupach.