Według wpisu w Krajowym Rejestrze Zabytków: „zespół dworski, 2 poł. XVIII, poł. XIX, nr rej.: A-357 z 24.08.1976 i z 10.06.1979: dwór, park”

Obiekt: murowany z cegły, otynkowany

Historia:  Historia dworu w Kucharach-Skotnikach sięga XVIII wieku. Wtedy to na miejscu drewnianego dworu postawiono dla Teodora Moszczyńskiego, starosty zakroczymskiego, dwór murowany. Dwór bez uszczerbku przetrwał II wojnę światową. Ostatni właściciele, rodzina Rosińskich, zmuszeni byli opuścić go w czasie wojny. Od tego czasu w budynku kolejno mieściły się: urząd gminy, klubokawiarnia, sklep, a potem do 1996 roku osiem mieszkań komunalnych.

Styl architektoniczny: Dwór parterowy, nakryty mansardowym dachem. Elewacja frontowa z wystawką na osi powyżej wejścia, zwieńczoną trójkątnym naczółkiem z motywem spinającej arkady (podobny motyw arkady zastosowano także w - wyższej o kondygnację - elewacji ogrodowej). Portyk złożony z dwóch par toskańskich kolumn, podtrzymujących balkon, dodany w czasie ostatniego remontu. W bliskości dworu oficyna, wzniesiona podczas niedawnego remontu, ale utrzymana w stylu klasycystycznym, na rzucie kwadratu.

Własność: prywatna 

Aktualne zagospodarowanie: rezydencja

Ciekawostki: Wspomnienia właścicieli z okresu remontu: „Ponieważ zarówno dom, jak i otaczający go park są wpisane do rejestru zabytków, nowi gospodarze postanowili jak najmniej w nim zmieniać i zachować jak najwięcej tzw. substancji zabytkowej, czyli dawnych elementów architektonicznych. Dlatego też bryła domu i jego proporcje pozostały nienaruszone. Konieczny okazał się jednak remont dachu, elewacji, osuszenie ścian i wzmocnienie fundamentów. Po rozebraniu murowanego, dobudowanego przedsionka ukazały się ceglane kolumny, które wskazywały, że kiedyś wejście do domu prowadziło przez wsparty na nich ganek. Za zgodą konserwatora zabytków z Płocka zamieniono ceglane podpory na betonowe kolumny toskańskie.
Za namową konserwatora przywrócono też pierwotny wygląd elewacji ogrodowej, nakrywając trójkątnym szczytem środkową partię budynku. Konieczna okazała się również wymiana niektórych krokwi dachowych dobre zostawiono, aby wykorzystać jak najwięcej oryginalnych elementów. Pokrycie dachu trzeba było wymienić na nową dachówkę, ponieważ w starej, ręcznie formowanej było za dużo ubytków. To, co udało się uratować, wystarczyło jednak na pokrycie dachu dawnego lamusa, w którym obecnie mieści się pracownia malarska pani domu. Wszystkie gzymsy przy dachu i oknach są obecnie takie same jak niegdyś. Po wysuszeniu murów położono na nie nowe tynki zewnętrzne i wewnętrzne. Równocześnie z remontem domu właściciele starli się doprowadzić do porządku zabytkowy park, który poprzedni lokatorzy zamienili po części w śmietnisko, a po części w zagony, na których rosły ziemniaki i truskawki. Jak wspomina pan Stanisław, z samego stawu wywieziono sto pięćdziesiąt wywrotek śmieci. Po oczyszczeniu terenu okazało się, że w parku rośnie trzynaście drzew - pomników przyrody, wśród nich prawie czterystuletni dąb oraz ponad dwustuletnie jesiony, lipa i wiąz.” 

Ostatnia wizyta ekipy Stowarzyszenia "Pospolite Ruszenie": 17.04.2009.