Obiekt: murowany z cegły, otynkowany

Historia: W 1783 roku wieś władaniu Stanisława Bielińskiego, cześnika koronnego i starosty garwolińskiego. W 1835 roku Trąbki kupił Ignacy Hordliczka, czeski przemysłowiec. Założył tu hutę szkła i kryształów "Czechy" oraz osadę dla robotników (domy, szkoła, sklep, szpital). Dla siebie pobudował w 1838 roku dwór. Do Hordliczków Trąbki należały do II wojny światowej.  

Styl architektoniczny: Obiekt klasycystyczny, parterowy, nakryty czterospadowym dachem, z wystawką na osi zwieńczoną trójkątnym frontonem, na którym widnieją inicjały: „I” (Ignacy) „H” (Hordliczka) oraz data MDCCCXXXVIII (1838). Dwór był przebudowywany w II poł. XIX wieku i na początku XX wieku, z tego czasu pochodzi m.in. drewniany, czterokolumnowy ganek wspierający balkon.  

Stan zachowania: Dwór i park w bardzo dobrym stanie

Własność: prywatna  

Aktualne zagospodarowanie: rezydencja

Ciekawostki: „Z holu mogłem obserwować ruch gwiazd na jesienno zimowym niebie. Kiedy padał deszcz, chroniłem się pod stołem. Także przed spadającymi płatami nasiąkniętej wodą gliniastej polepy, z której zrobiono dworski sufit. Kiedy nadeszła zima, usiłowałem ogrzać się przy dychawicznym piecyku zwanym popularnie kozą. Ale woda w miednicy zamieniała się każdej nocy w lód, a sadzonki pomidorów, które usiłowałem chronić przed zimnem, ściął mróz....” - Tak opisywał początki swojego bytowania w ruinach dziewiętnastowiecznego dworu jego nowy właściciel, Andrzej Czechowski. Prace nad doprowadzeniem dworu do dawnej świetności trwają właściwie do dziś. Właściciele skupują od okolicznych chłopów zdewastowane meble z epoki, odnajdywane w najmniej spodziewanych miejscach: w oborze, stodole, chlewie, stajni. Bardzo duży udział w dekoracji wnętrz ma pani domu. Z wykształcenia konserwator starego malarstwa, spędziła kilka lat w Austrii, gdzie prowadziła z sukcesem prace konserwatorskie. Kopie starych obrazów jej pędzla, wiszące na ścianach dworu.
Przed laty, u schyłku komunizmu, Andrzej Czechowski spotkał podchmielonego mieszkańca Trąbek, który z niejakim trudem sformułował następującą myśl: „Kupił pan dwór, to kup pan też hutę”. Pan Andrzej najpierw puścił to mimo uszu, ale następnego dnia zaczął o tym rozmyślać. Dzisiaj jest właścicielem huty. Zabytek klasy zerowej - dwa i pół hektara gruntu, na którym stoją budynki o powierzchni 5000 mkw., w tym hala produkcyjna o długości 100 metrów. Mieści się tu wytwórnia  bombek choinkowych.

Ostatnia wizyta ekipy Stowarzyszenia "Pospolite Ruszenie": 15.04.2009.